Αυτοαναφορικό μουσικό retrospective
Αχχχ, πέρασαν οι εποχές που συμμετείχα μέσω tumblr ή twitter (2017-2023). Μετά από 2 χρόνια αποχής, είμαι εδώ ξανά!
Φέτος δεν άκουσα πολλά νέα albums τα οποία μου "έμειναν". Πάτησα play σε νέες κυκλοφορίες από artists που ακολουθώ, όμως δεν κόλλησα με κάτι. Κυρίως έβαζα σε λούπα πολύ συγκεκριμένα πράγματα. Η χρονιά χρειαζόταν focus σε διάφορα επίπεδα και αυτό ερχόταν σε conflict με την ανάγκη να μελετώ με προσοχή οτιδήποτε βάζω να παίζει. Είναι μια απαιτητική διαδικασία και προτιμώ να ακούω "λιγότερα", αλλά δίνοντας τη δέουσα σημασία. Γι' αυτό μου άρεσε η φετινή ιδέα μιας πιο ελεύθερης συμμετοχής. Παρόλο που έκανα προσθήκες στον φάκελο <2025>, δε θα έφτανα ποτέ στα "20 entries που έλιωσα", κι έτσι είχα καταλήξει ότι ούτε φέτος θα πάρω μέρος. Αλλά να που ήρθε ως έκπληξη το ελεύθερο concept και τώρα θα υποστείτε το παρακάτω σεντόνι.
Migrations
Η μουσική μου μεταφέρθηκε σταδιακά από το Spotify στο TIDAL. Έχουν ξεμείνει λίγες playlists. Μόλις τελειώσω και μ' αυτές, το πάλαι ποτέ αγαπημένο Spotify θα γίνει purge.
I've been migrating my playlists and music streaming activity to Tidal. I'm going to miss the Spotify Connect (the ability to remotely control another device). Tidal has also a Connect feature but it does not seem functional, at least for me. (For podcasts I am going to use youtube.)
Το TIDAL έχει χαζά bugs, αλλά η ποιότητα είναι ε ξ α ι ρ ε τ ι κ ή και οι βιβλιοθήκες τραγουδιών ίδιες όπως και στις άλλες πλατφόρμες.
Έξτρα γαμάτο feature είναι το share album/track που σου δίνει τη δυνατότητα να επιλέξεις εσύ την πλατφόρμα στην οποία θα το ακούσεις, και όχι απαραίτητα στο TIDAL. Για παράδειγμα πάτα εδώ:
https://tidal.com/track/243658039/u
Αυτό το URL το έκανα copy μέσα από το TIDAL και εμφανίζει κάποιες από τις πιο mainstream διαθέσιμες πλατφόρμες για να επιλέξεις. Δηλαδή μπορείς να ακούσεις το track σε TIDAL, Spotify, Apple Music, Youtube music, Amazon music. ΤΕΛΕΙΟ; Χαίρομαι μόνη μου; ΝΑΙ.
Λαηβάρες
Εν αρχή ήσαν οι Tesseract.
Ήταν Ιανουάριος όταν είδα για δεύτερη φορά τα αγαπημένα μου Αγγλάκια στο Gagarin.
yesterday I saw Tesseract for the second time and confirmed that being in the audience of a progressive metal concert is the most non-specific thing in the world, everyone headbangs to a completely different beat
Η χρονιά ξεκίνησε με εξωφρενικό headbanging, συγκίνηση, δάκρυα χαράς και γλυκιάς μελαγχολίας. Το παθαίνετε κι εσείς να νιώθετε ΔΙΚΟΥΣ σας ανθρώπους τα μέλη από ορισμένες μπάντες; Αισθάνομαι ότι οι James, Acle, Jay, Dan, Amos είναι ΦΙΛΟΙ μου. Παρόλο που δεν έχουν καμία ιδέα για την ύπαρξή μου, εγώ τους θεωρώ κομμάτι της ζωής μου πια.
Σας αγαπώ παιδιά, δεν είμαι απελπισμένη ούτε κινδυνεύετε, αλλά ελπίζω να το διαβάσετε πλιζ 😭
ΙΟΥΛΙΟΣ Ο ΕΞΤΡΙΜ
Ο Ιούλιος ήταν ΟΤΙΝΑΝΑΙ σε σχέση με τα genres των lives. Σημασία έχει όμως ότι η ψυχούλα μου το είχε ανάγκη για να ισορροπήσει μετά από πολλούς μήνες πίεσης.
11/07
Στο Athens Epidaurus Festival χόρεψα μέχρι τελικής πτώσεως σε techno, house και rave ρυθμούς, αφού το πρόγραμμα χτυπούσε back to back ανελέητα.
Δεύτερη φορά που είδα τα δύο Ιρλανδάκια, τους BICEP να βαράνε με ήχο και εικόνα, διαμορφώνοντας μια ΜΑΓΙΚΗ ατμόσφαιρα που θα μείνει ανεξίτηλη στο μυαλό μου.
19/07
Και έφτασε η ώρα που είδα για πρώτη φορά τους Γάλλους της καρδιάς μου, που είναι τόσο εξτρίμ ώστε τολμούν να μιλάνε για βιγκανισμό, δέντρα, φύση, πολέμους και γενοκτονίες.
Εντωμεταξυ, είχα τη φαεινή ιδέα να κάνω τα μαλλιά μου δύο κεφτεδάκια και εννοείται έφυγα χωρίς κανένα κεφτεδάκι.
Αυτή η βραδιά-εμπειρία θα μείνει στην ιστορία για τις αυθόρμητες συμπράξεις επί σκηνής, την ανατριχιαστικά άρτια μουσική τεχνική και την επιβεβαίωση πως θα είμαστε η γενιά που στο μέλλον θα μπορούμε να λεγόμαστε μάρτυρες στο ότι η μέταλ της εποχής μας είχε στο απόγειο τούς Gojira. (Το έθεσα σωστά; Τα είπα ωραία;)
31/07
Παρολίγον live: Marina Satti σε καλοκαιρινό φεστιβάλ μαζί με τη μαμά μου. Θέλαμε να πάμε και να το ζήσουμε pop, αλλά δε μας έκατσε. Παρ'όλα αυτά, το γράφω γιατί προλάβαμε και ακούσαμε ένα μόνο τραγούδι πριν πιάσει ΘΥΕΛΛΑ, ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ, ΤΥΦΩΝΑΣ, ΤΣΟΥΝΑΜΙ (εχμ, όχι, ήμασταν σε βουνό). Και τελοσπάντων την κοπανήσαμε γιατί η συναυλία εννοείται ακυρώθηκε.
ΜΕ ΦΩΝΑΖΟΥΝΕ ΛΟΛΑ-ΛΟΛΑ-ΛΟΛΑ-ΛΟΛΑ-ΛΟΛΑ-ΛΟΛΑ
Albums
Τα ελάχιστα albums που έχω βάλει παρακάτω δεν έχουν ταξινόμηση. Απλά τα έλιωσα γιατί χωρίς αυτά ΔΕΝ ΕΒΓΑΙΝΕ Η ΜΕΡΑ. Άρα το concept μου είναι ο λόγος που το κάθε album βοήθησε στην επιβίωσή μου.
Eusexua - FKA Twigs
Η FKA Twigs βγάζει σταθερά ωραία albums και αυτό που με γοητεύει στην περίπτωσή της είναι ότι βλέπει τη μουσική ολιστικά, ως ένα μέρος μιας ευρύτερης τέχνης που κάνει. Από τη σκηνοθεσία και τη φωτογραφία, μέχρι την κινησιολογία με την οποία συνοδεύει τα τραγούδια της. Είναι το electro pop που εκτιμώ και χρειάζομαι στη ζωή μου για να επανέρχομαι στο νεανικό εαυτό μου.
Amen - Igorrr
Αυτός ο άνθρωπος θα μου λιώσει το μυαλό, το λέω χρόνια τώρα. ΧΑΛΑΛΙ ΤΟΥ! Πέραν του ακραίου avant garde ήχου που κατάφερε πάλι να δημιουργήσει, συνεχίζω να τον εκτιμώ γιατί αγαπά τις κότες, τις οποίες λατρεύω απόλυτα όπως όλα τα πτηνά και, επίσης, έπρεπε να μάθετε αυτή την πληροφορία για μένα. Anyway, με το album αυτό, όπως και κάθε άλλο του Igorrr, γεμίζει ρυθμό το κεφάλι μου, ξεσπάει η συσσωρευμένη ένταση, αδειάζει κάθε περιττή σκέψη και γίνεται reset που ακολουθείται από φόρα και ορμή.
TAKKUUK (Original Soundtrack) - Bicep, Niilas, Tarrak, Andachan, NUIJA, Sebastian Enequist, Silla, Katarina Barruk
Αυτοί οι τύποι κάθισαν και δημιούργησαν ολόκληρο project (bicep.earthsonic.org), που είναι διαδραστικό installation και soundtrack μαζί, σε συνεργασία με τον εικαστικό Zak Norman και τον σκηνοθέτη Charlie Miller. Στόχος τους να αναδείξουν ιστορίες και τον πολιτισμό κοινοτήτων ιθαγενών της Αρκτικής, καθώς και να ευαισθητοποιήσουν για τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής.
Εδώ συνδυάζονται όλες μου οι ευαισθησίες μαζί, συγκινούμαι που τις μοιράζομαι με άλλους και που σε όλο αυτό μπλέκεται σφαιρικά η καλλιτεχνική έκφραση, που μας καλεί να πάρουμε μέρος συλλογικά.
Καλλιτέχνες που ανακάλυψα και ακολούθησα
CODA - Novelists
Τους είδα πρώτη φορά στο live των Tesseract (βλ. παραπάνω) και κόλλησα. Οι Γάλλοι Novelists ανήκουν στην ολόδική μου κατηγορία "φλώρικο μέταλκορ", που μάλλον είναι το είδος που ακούω πιο πολύ στην καθημερινότητά μου. Έχω σκαλώσει με τα φωνητικά της Camille και με τα solos των 2 κιθαρων. Τους έλιωσα και τους λιώνω.
One Breath - Oathswan
Promising ελληνική μπάντα που όσο άκουγα το Single με έκανε να πω "θα τα σπάσω όλα εδώ μέσα" και όλοι ξέρουμε τι σημαίνει αυτό.
Tracks στο repeat
Berghain - ROSALÍA, Björk, Yves Tumor
ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ, τι έφτιαξαν μέσα σε λιγότερα από 3 λεπτά;
Girl Feels Good - FKA twigs
I fear the man who finds himself lost
In tales of war, delusions of more
Beautiful boys, I wish you knew how precious you are
Your mother's, sister's, lover's heart is where there's healing
Taarsitillugu - Tarrak, Bicep
Το έπαιξαν live τον Ιούλιο και για λίγα δευτερόλεπτα ένιωσα να αιωρούμαι (and I don't do drugs).
The compilation that saved me
In Search Of Sunrise 21 Mix 2: Nirvana (Mixed by Markus Schulz)
Με έβγαλε ασπροπρόσωπη τις πολύ δύσκολες ώρες που αδυνατούσα να συγκεντρωθώ σε tasks, λόγω στρες ή/και κούρασης. Χρειαζόταν να μπω σε trance mode, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Καταπληκτικό το μιξ.
Το είδα και το άκουσα εκατονπενηνταεφτα εκατομμύρια φορές
Super Bowl LIX Live From New Orleans, LA
Έχω μάθει σχεδόν όλο το χορευτικό απ' έξω. ΕΚΑΙΤΙ να κάνουμε; Ψέματα να πούμε;
αυτά
thx, bye